Van buiten even wit, maar van binnen zeker bruiner

Hi people,

Here I am once again yeaah. Stiekem met weinig zin, aangezien ik en een dagboek bijhoud en natuurlijk veelste veel foto's aan het schieten ben die ik vervolgens ook weer allemaal wil bewerken en wanneer ik begin met schrijven ik maar doorratel. Maar ik wil natuurlijk niet dat jullie gaan denken dat ik de hele dag op de wc zit te chillen vanwege een enge ziekte, ben weggespoeld met een tropische regenbui of 1 of andere Indonesische loverboy mij in z'n macht heeft (Ricky weet dat dat noooit zou gebeuren hihi). Daarnaast heb ik alweer heel wat meegemaakt, wat ik jullie natuurlijk niet kan onthouden.

Waar ik dinsdag nog lichtelijk onbeholpen was, begin ik nu toch echt aardig m'n weg te vinden hier. Ik leer en zie zo veel nieuwe dingen, maar dat komt ook zeker omdat ik zo veel mogelijk probeer mee te gaan in het dagelijkse leven van de mensen hier en mij probeer te mengen met de bevolking, en daarnaast zelf ook veel wil ondernemen en ontdekken.

08-04
Woensdagochtend stond ik vroeg op, omdat ik wist dat Ferry een becak voor me zou regelen, maar hoelaat dit zou zijn was een grote verrassing (wat betreft communicatie ben je hier aan je lot overgelaten, oh en dingen gebeuren hier vooral spontaan en last minute). Op een gegeven moment belde m'n grote, kleine vriend met wat gaten in zijn mond aan, hij zou mij de hele dag vervoeren door de stad. Al fietsend ben ik samen met hem naar een shoppingmall en grote boekenwinkel geweest om het begin van de bibliotheek te maken. En natuurlijk kon een bezoekje aan Toko Oen niet ontbreken. Deze Toko is in 1930 door Nederlanders opgericht en er staan serieus kroketten op het menu. De kroketten heb ik echter nog niet besteld, ik bewaar ze voor het moment waarop ik echt geen rijstkorrel meer kan zien. Die middag druk geweest met de kinderen en 's avonds kwamen Dian en haar vriendin Thalita mij oppikken met de scooter. Hele leuke meiden die Engels studeren en duidelijk wat minder alternatief zijn dan de meeste hier. Zij namen mij eerst mee naar een cafe. Oooooh zo blij was ik toen ik koffie op de kaart zag staan. Ik was alleen vergeten te vragen om geen suiker...

Oja alles is hier dus of met suiker of gefritueerd. Suiker met een beetje koffie, suiker met een beetje thee, suiker met een beetje pancake, suiker met vooral een klein beetje salade. En vergeet natuurlijk niet de gefrituurde tofu, tempeh, kip, vis, groenten, toetjes, rijst, noodles, naja eigenlijk alles wordt wel in de oliepan geflikkerd.

Na m'n kopje suiker met cappucino gingen we naar de film, the Fast and the Furious, YES! De film kostte maarliefst 1,80 euro. Wat een geld...

09-04
De dag erna ben ik langs gegaan bij een ander weeshuis hier om de hoek, Kings Kids. De eigenaresse Sheryl is Schots en getrouwd met haar Indische man Novi en hebben, natuurlijk, twee mega knappe kinderen. Na met beiden gekletst te hebben nam Novi mij mee op de scooter om hun nieuwe weeshuis te bekijken waar zij nu flink aan bouwen zijn. 's Avonds stond zijn broertje voor de deur die, jawel, Nederlands spreekt!! Hij gaat mij deze week een keer rondleiden hier in de omgeving ('ikke wakte tot jij tijd hebbe, ikke wakte op jou' haha awh).

10-04
Vanochtend met Sheryl en zoontje Juda naar het huis van haar vrienden geweest hier in Malang die in zwembad hebben. EINDELIJK ZONNEN, ZOOOO BLIJ!! De mensen hier proberen vooral zo weinig mogelijk zonnestralen te zien en zitten dan ook, ja serieus, met dikke vesten en lange broeken op de scooter(?!?!). En een topje en iets boven de knieen is not done. Dus je begrijpt nu vast waarom het werken aan m'n tan nog ieeeetswat moeilijk gaat. 's Middags ging ik met Intan en de oudere meiden naar de boekenmarkt zodat zij mij konden helpen bij het kopen van boeken, want tsja plaatjes bekijken kan ik, maar grote Indonesische teksten lezen wordt 'm echt niet. Ik heb hier trouwens flink met de meiden aan m'n afding skills gewerkt, oh en je vrouwelijke charmes in de strijd gooien doet het ook altijd goed. Daarna trakteerde ik de bende op KFC, want ze waren heeeelemaal gesloopt van serieus maar 20 minuten lopen. De mensen hier vinden lopen echt verschrikkelijk, en pakken voor 100m nog de bus, bizar.

's Avonds namen Dian en Thalita mij mee naar een dramavoorstelling van hun faculteit. Indische mensen die er blank proberen uit te zien door 'weet ik het wat' allemaal op hun gezicht te smeren zijn echt hilaaarisch. Daarna naar restaurant/bar Amsterdam gegaan, en wat gedronken (maar natuurlijk geen alcohol).

11-04
Hang on, almost there! Nog 2 dagen en je weet weer hoe mijn week eruit heeft gezien.

Deze ochtend naar een schrijfwarenwinkel gegaan zodat ik kan beginnen met het kaften van boeken. Daarna via een tip van instagramaccount Malangfoodies (helemaal top dat ik hen heb gevonden because I liveeeee for fooood at nice places) gegeten bij een restaurant waar ik 1. een mega bak koffie dronk zonder suiker (fijn!) 2. eindelijk mijn eerste maaltijd at bestaande uit alleen maar groente namelijk geroosterde mais en 3. als toetje mega lekkere tiramisu pancakes nam. Die middag ging ik met de dames gezellig mee naar hun Engelse bijles welke werd gegeven door een jonge en vooral ook flinke Indische jongen die alle signalen van gay afgeeft, maar toch echt 2 kinderen heeft. Hier nog lang gekletst met een jonge jongen die alles wist over Nederland en mij zoveel had te vragen. 's Avonds bij Sheryl langs gegaan, want ook zij had wat Engelse boeken voor me geregeld EN een Loney Planet pocketboekje om de Indonesische taal te leren jeeeeh.

12-04
Gisterochtend ging de wekker rustig om 05.15u, want Dian zou mij oppikken om naar Car Free Day sunday market te gaan. En ook om 05.15 werkte ik gemakkelijk weer een heerlijke rijstmaaltijd naar binnen. De markt bestaat uit eten, kleding, eten, spulletjes, eten en oja ook nog eten. Om de 'ach doe eens gek' modus door te zetten ontbeet ik hier met Dian rustig voor de 2e keer. Pecel it was, yummieee. Ook bezochten we een museum en kocht ik wat sweets waarvan ik van ieder gisteravond stiekem al een hapje heb genomen (ik kon het eeeeecht niet laten). In de shoppingmall wilde ik nog kijken voor een badpak, maar deze ging pas 10u open en dus besloot ik ergens in het zonnetje te gaan zitten. Niet wetende dat ik hiermee attractie 'ga met Danique op de foto' had geopend. De eeeene na de andere wilde met me op de foto, echt waar ik had er geld voor moeten vragen. Nadat het speelhalfuurtje over was, gingen 3 kleine meiden mij helpen met shoppen want dat wilden ze zo graag, zo cute. Wanneer ik uit de paskamer kwam, werd ieder kledingstuk spraken ze in koor 'ferryyyy bjoetifoeell miss'.Nadat ik niks kocht, trakteerde ik hen op een een drankje en ging ik met de Ankot (openbaar vervoer, maar dan zonder borden die je wegwijs maken, ja het bestaat) terug naar het weeshuis. Ik nam de hele familienamelijk mee te ZWEMMENNNN in een heerlijk openlucht zwembad. Only happy faces!

Oh en er is een nieuw meisje gearriveerd, Lianne, echt een schat. Het leven hier en het spicy eten zijn wel een shock voor d'r. Ik hoop dat ze zich hier ook weet te settlen en te vermaken. Oh en verder ben ik heel wat muggenbeten verder, ben ik nog geen 1x leeggelopen (in case you wanna know), en ben ik nog steeds lerende hoe ik na mijn bezoekjes aan het toilet niet met een natte broek naar buiten loop (in de squadpositie een emmer water omhoog gooien om het downunder schoon te maken is zo gemakkelijk nog niet).

En nu ga ik weer spelen met de kinderen doooeeeeiiiii! XXXX